Evacuatieverhalen
Drie broers uit Ooltgensplaat – Adam, Job en Teunis van der Veer – waren geëvacueerd in Putten. Daar speelde zich in de eerste dagen van oktober 1944 een ongekend drama af. De Duitsers zetten een van de ergste razzia’s op touw in het Veluwse dorp en voerden niet minder dan 660 Puttenaren af. Van de drie Flakkeese broers overleefde alleen Job de Duitse represailleactie. De broers waren op 24 februari 1944 met hun ouders – vader Pieter van der Veer en moeder Lauwerijn van der Veer-Duim – naar Schiedam vertrokken. Het gezin had nogal wat voedsel meegenomen, zoals aardappelen, tarwebloem en zelfs een geslacht varken. Slecht hadden ze het dus niet, de eerste tijd op hun evacuatieadres.
Een neef adviseerde het gezin om naar Putten te gaan. Op het platteland was immers altijd voedsel genoeg. Adam, Job en Teunis volgden het advies op. De broers kwamen op drie verschillende adressen te wonen, maar zagen elkaar regelmatig. In ieder geval elke zondag in de kerk. Op zondag 1 oktober 1944 was Job te laat om naar de kerk te gaan. Het melken van de koeien van zijn gastheer had te veel tijd in beslag genomen. Dat was zijn redding. Met een aantal buurtgenoten vluchtte Job het bos in toen duidelijk was waar de Duitsers op uit waren. In het bos hielden ze zich verscholen tot de volgende ochtend, toen de Duitsers de Puttenaren wegvoerden.
Algauw bleek dat Adam en Teunis – en de neef die had geadviseerd om naar Putten te gaan – ook tot de groep van 660 weggevoerden behoorden. Job probeerde de moed erin te houden en deed zijn werk. Het zou wel goedkomen… Pas na de bevrijding tekende het drama van Putten zich af, ook voor de familie Van der Veer. Adam overleed op 22 november 1944 in Ladelund, een buitenkamp van concentratiekamp Neuengamme. Ook Teun overleefde het niet. Op 25 december 1944 kwam hij om in Neuengamme. Begin juli 1945 gingen vader en moeder Van der Veer terug naar Ooltgensplaat. Zij wisten toen nog niet hoe het hun zonen was vergaan en konden alleen maar afwachten. Uiteindelijk keerde alleen Job terug.
